O nas

Jezioro Białe Włodawskie położone w południowej części gminy Włodawa, wyróżnia się wodami pierwszej klasy czystości, lustrem wody o pow. 106,4 ha, głębokością 33,6 m. i objętością wody 14.988 tys. m3 oraz piaszczystymi brzegami. Ze względu na swoje wyjątkowe walory oraz położenie w Otulinie Sobiborskiego Parku Krajobrazowego już w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, zostało intensywnie zabudowane licznymi ośrodkami wypoczynkowymi zakładów pracy lubelszczyzny, ale i z Warszawy.

Wraz z powiększaniem się terenów zabudowanych, narastał problem zanieczyszczenia wód jeziora ściekami z nieszczelnych szamb oraz potrzeba corocznego zaopatrzenia w wodę dużej już aglomeracji wypoczynkowej. Wody Jeziora Białego z początkowo pierwszej klasy czystości (nadawały się do picia), w połowie lat osiemdziesiątych przeszły do klasy drugiej. Zanieczyszczenia wód były już widoczne gołym okiem. Jezioro Glinki położone w odległości 750m na północny-wschód od Jeziora Białego z lustrem wody o powierzchni 46,9 ha, głębokości 8,8m i objętości wody 1.343 tys. m3 przepływowe, porośnięte, wymagało oczyszczenia nie tylko z dopływających zanieczyszczeń, które prowadzi rzeka Tarasienka zasilająca je swoimi wodami.

Problem zauważono już w latach siedemdziesiątych, kiedy na zlecenie Powiatowego Ośrodka Sportu i Rekreacji we Włodawie w 1975r. opracowano pierwszy program kanalizacji z oczyszczalnią ścieków dla ośrodków wypoczynkowych n/ J. Białym. Działania ówczesne zakończyły się na programie. Po zmianach administracyjnych w Polsce, kolejne działania podjęło nowe województwo chełmskie. W 1980r. uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla zespołu jezior Białe – Glinki, a w jego konsekwencji, także nowy program wodociągów i kanalizacji z uwzględnieniem także drugiego Jeziora Glinki, gdzie wyznaczono zgodnie z zapotrzebowaniem nowe tereny wypoczynkowe. Całość aglomeracji zaprojektowano na 15 tys. osób, czyli wielkość porównywalną z liczbą ludności pobliskiej Włodawy.

Realizacja kolejnego już programu utknęła jednak w martwym punkcie, gdyż budowa od podstaw infrastruktury wodno – kanalizacyjnej okazała się przedsięwzięciem zbyt trudnym i kosztownym dla budżetu byłego już województwa chełmskiego.

Proces degradacji Jeziora Białego postępował nadal. Przełom nastąpił, gdy w rozwiązanie problemu zaangażował się Marian Tarnas ówczesny Dyrektor Wydziału Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Urzędu Wojewódzkiego w Chełmie oraz wielki pasjonat ochrony środowiska Tadeusz Garbaciak – Naczelnik Miasta Włodawa.

Równocześnie znany był bardzo uciążliwy problem zanieczyszczania ściekami garbarskimi rzeki Bug, która w dalszym swym biegu graniczy z 15-tysięcznym miastem Włodawa.

Miejscowe zakłady garbarskie posiadały mało efektywną mechaniczno-chemiczną oczyszczalnię, z której podczyszczone jedynie chemicznie i bardzo uciążliwe ścieki garbarskie odprowadzane były rowem otwartym do odbiornika.

Postanowiono połączyć te dwa problemy ze sobą.

Wykorzystując doświadczenia zebrane w kraju oraz duże zainteresowanie właścicieli ośrodków wypoczynkowych likwidacją szamb, zaproponowali oni utworzenie spółki wodno – ściekowej. 18 grudnia 1984r. pierwszych 37 właścicieli ośrodków wypoczynkowych wspólnie z gminą Włodawa, stołectwem wsi Okuninka i Nadbużańskimi Zakładami Garbarskimi utworzyło Spółkę Wodną Jezioro Białe – Glinki.

Spółka została zarejestrowana w księdze wodnej 16 stycznia 1985r. i z tym dniem rozpoczęła swoją działalność.

Celem statutowym spółki było:

• wykonanie ujęcia wody wraz z siecią wodociągową oraz kanalizacji wraz z oczyszczalnią ścieków,
• utrzymanie i eksploatacja w/w urządzeń.

Spółka osiągnęła te cele, a po zmianie, statut dostosowano do aktualnych potrzeb.
Cele te, obecnie zapisano jako:

• zapewnienie wody dla ludności, w tym uzdatnianie i dostarczanie wody,
• ochrona wód przed zanieczyszczeniem, w tym odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.